Op OP in Syrië
Met de Belgische 'Chief' rijden we, in zijn Amerikaanse 'bak' op eerste kerstdag 1993 door de militaire zone nabij de grens met Israel op de Golan Hoogte. Ma, Daisy en ik brengen pa een bezoekje op zijn Observation Post (OP). Alle checkpoint en roadblocks passeren zonder we enige moeite, iedereen groet de 'Chief' en niemand wordt gecontroleerd. Al snel zijn we bij de OP waar mijn vader op die stralende kerstdag geplaatst is.
De 'Chief' en pa en de aardige Noor Sturla. 'Schapen tellen,' zei mijn vader altijd gekscherend.
Observatietoren met pa, Daisy en ondergetekende.
Het slaapvertrekje van de twee mannen 'The Gate'
Midden Oosten: Schoonheid en Tragiek
Met een door pa geregeld UN-busje rijden we tijdens twee tochten door heel Syrië en Libanon. Niet voor het eerst, en zeker niet voor het laatst, ben ik getuige van de mooie natuur, gastvrije bevolking en roemrijke verleden van deze streek. Tegelijkertijd zien we de destructieve krachten die altijd en nog steeds een bepalende factor zijn in dit deel van de wereld.
Met het UN-busje rijden we door de verlaten Syrische woestijn waar slechts een aantal bedoeinen wonen die hun kuddes op het schaarse groen laten grazen. Via de Eufraat tijden we naar Aleppo in het noorden, naar de prachtige oude stad. Die soek is nu totaal aan flarden geschoten. Ook gaan we een paar dagen naar Beiroet in buurland Libanon. Die stad ligt dan nog totaal in puin door 15 jaar burgeroorlog en invasies van buurlanden en volken. In 2013 is de wederopbouw bijzonder te noemen. En dan ten slotte ligt ook het Syrische Quneitra in puin. Tijdens de laatste oorlog met Israel (1973) is het door het IDF kapot geschoten en door Syrië symbolisch nooit meer opgebouwd. En dan weer terug naar Damascus waar je heden ten dag niet wil zijn. Wat een prachtig en tragisch land.
United Nations Truce Supervision Organization (UNTSO)
De eerste vredesoperatie opgezet door de Verenigde Naties in 1948. De taak van de waarnemers is om het broze bestand tussen Israël en Syrië te monitoren.
